دستور (if (if-then در جاوا

نحو دستور if-then در جاوا به شكل زير است:

if (expression) {

// statements

}

در اينجا expression يك عبارت از نوع boolean است (درست يا نادرست است).

اگر expression صحيح ارزيابي شود ، دستورات داخل بدنه ي if (عبارات داخل پرانتز) اجرا مي شوند.

اگر expression نادرست ارزيابي شود ، دستورات داخل بدنه ي if اجرا نخواهند شد.

دستور (if … else (if-then-else در جاوا

در if در صورتي كه شرط صحيح ارزيابي شود ، بخش خاصي از كد اجرا مي شود. دستور if ممكن است بلوك else هم داشته باشد. در صورتي كه شرط نادرست ارزيابي شود ، دستورات موجود در بدنه ي else اجرا مي شوند.

ادامه مطلب...

در برنامه نویسی، یکی از مسائل تکراری ناشی از این است که داده های متعدد از یک نوع در یک دسته داشته باشیم. در نظر بگیرید که در حال بررسی ۱۰۰ نفر هستید و باید سن آن ها را ذخیره کنید. برای حل این مشکل در C++ می توانید یک آرایه عدد صحیح با داشتن ۱۰۰ عنصر ایجاد کنید.

یک آرایه مجموعه ای از داده هایی است که تعدادی مقادیر هم نوع را نگه می دارد. مثلا:

int age[100];

در اینجا، آرایه age می تواند حداکثر ۱۰۰ عنصر از نوع عدد صحیح را نگه دارد.

اندازه و نوع آرایه ها نمی تواند پس از تعریف تغییر کند.

چگونه می توان یک آرایه در C++ تعریف کرد؟

dataType arrayName[arraySize];

برای مثال

float mark[5];

در اینجا، ما یک آرایه mark، از نوع float و اندازه ۵ تعریف کردیم. یعنی می تواند ۵ عدد float را نگه دارد.

ادامه مطلب...

ر C++ می توانید آرایه ای از نوع آرایه به نام آرایه چند بعدی ایجاد کنید. مثلا:

int x[3][4];

در اینجا x یک آرایه دو بعدی است و حداکثر ۱۲ عنصر را نگه می دارد.

می توانید این آرایه را به عنوان جدولی با ۳ ردیف و هر ردیف دارای ۴ ستون در نظر بگیرید که در زیر نشان داده شده است.

آرایه سه بعدی هم به شیوه ای مشابه عمل می کند. مثلا:

float x[2][4][3];

آرایه x می تواند حداکثر ۲۴ عنصر را نگه دارد. می توانید اینطور در نظر بگیرید که: هر یک از ۲ عنصر می تواند ۴ عنصر داشته باشد که در مجموع ۸ عنصر را تشکیل می دهد و هر یک از این عناصر می تواند ۳ عنصر داشته باشد. از این رو، مجموع عناصر آرایه ۲۴ تا است.

ادامه مطلب...

برنامه زیر نمرات ۵ دانش آموز را با استفاده از تابع نمایش می دهد.

1. #include <iostream>
2. using namespace std;
3. void display(int marks[5]);
4. int main()
5. {
6. int marks[5] = {88, 76, 90, 61, 69};
7. display(marks);
8. return 0;
9. }
10. void display(int m[5])
11. {
12. cout << “Displaying marks: “<< endl;
13. for (int i = 0; i < 5; ++i)
14. {
15. cout << “Student “<< i + 1 <<“: “<< m[i] << endl;
16. }
17. }

خروجی

Displaying marks:

Student 1: 88

Student 2: 76

Student 3: 90

Student 4: 61

Student 5: 69

برای ارسال آرایه به تابع تنها نام آن استفاده می شود.

display(marks);

همچنین تفاوت را در هنگام ارسال آرایه به عنوان آرگومان به جای متغیر متوجه می شوید.

void display(int m[5]);

آرگومان marks در کد بالا نشان دهنده آدرس حافظه عنصر اول آرایه [۵]mark است.

و آرگومان عادی [۵]int m  در تعریف تابع به int * m تبدیل می شود. این اشاره گر به همان آدرس اشاره شده توسط آرایه marks اشاره دارد.

اگرچه در تابع آرایه با نام [۵]m تعریف شده اما آرایه marks هنگام ارسال به جای آن می نشیند و تغییرات روی آن اعمال می شود.

ادامه مطلب...

در C++، امکان تغییر عملکرد عملگرها (برای انواع تعریف شده توسط کاربر) امکان پذیر است. در این آموزش، با پیاده سازی ویژگی های سربارگذاری عملگرها آشنا می شوید.

معنای عملگر همیشه برای انواع متغیرهای اساسی مثل int، float، double و غیره یکسان است. برای مثال: برای اضافه کردن دو عدد صحیح، عملگر + استفاده می شود.

با این حال، برای انواع تعریف شده توسط کاربر (مانند: اشیاء)، می توان عملگرها را به نحوی مجدد تعریف کنید. مثلا:

اگر دو شی از یک کلاس وجود داشته باشد که شامل متغیری از نوع string است، می توان عملگر + را دوباره تعریف و از آن برای ترکیب رشته ها استفاده کرد.

این ویژگی در برنامه نویسی C++ که برنامه نویس را قادر می سازد تعریف مجدد عملگر را انجام دهد، (برای اشیا کلاس) به عنوان سربارگذاری عملگر شناخته می شود.

می توان هر برنامه C++ را بدون دانستن و پیاده سازی مجدد عملگرها نوشت. با این حال، سربارگذاری عملگر توسط برنامه نویسان، برای ایجاد یک برنامه قابل درک استفاده می شود. مثلا

می توانید کد را اینطور جایگزین کنید:

calculation = add(multiply(a, b),divide(a, b));

به

calculation = (a*b)+(a/b);

ادامه مطلب...